ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಉರಿ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ
ನೀನು ಬಂದು ಮಾವಿನ ಮರದ
ಹಠಮಾರಿ ಛಾಯೆಯಲಿ
ನನ್ನನ್ನು ಕಾಯುತ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ!
ನಾನು ನನ್ನ ನಿತ್ಯ ಸ್ವಭಾವದಂತೆ
ವಿಳಂಬವಾಗಿ ಹಿಂದೆಯಿಂದ ಬಂದು
ನನ್ನ ಕೈಯಿಂದ
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ
ಯಾರೆಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ !
ನೀನು ನಿನ್ನ ಸುಳ್ಳು ಕೋಪ
ತೋರಿಸಿ ಮುನಿದಾಗ
ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಸತಾಯಿಸುತ
ನಿನ್ನನ್ನು ಇನ್ನೂ ರೇಗಿಸುತ
ನಂತರ ನಿನ್ನನ್ನು ಒಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ !
ಪ್ರೀತಿಯ ಬರದಲಿ
ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಾಗ
ನಾನೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು
ಗಾಳಿಯು ಸುಸ್ತಾಗಿ ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯೆದಿಂದ
ಹೋಗಲಾರದೆ ತನ್ನ ಮಾರ್ಗ ಬದಲಾಯಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ !
ಜೀವನದ ಪರಿಪಕ್ವತೆ
ನಾವಿಬ್ಬರು ತಿಳಿದಾಗ
ನಾವು ನಮ್ಮ ಪವಿತ್ರ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ಮರೆತು
ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾದ ನಂತರವೂ
ನಾನು ಆ ಮಾವಿನ ಮರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ನಿನ್ನನ್ನೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ !
by ಹರೀಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ, ಶಿರ್ವ
No comments:
Post a Comment