ಎಷ್ಟೋ ಸಮಯ ಉರುಳೊಯೀತು,
ಅದೆಷ್ಟೋ ಬದಲಾವಣೆ,
ನೀನು ನೀನಾಗಿ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ,
ನಾನೂ ನಾನಾಗಿ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ,
ನಿನಗೆ ನಿನ್ನ ಸಂಸಾರದ ಬಂಧನ,
ನನಗೆ ನನ್ನವರೇ ಜೀವನ,
-
ಆನಂದದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದೇವೆ ನಾವಿಬ್ಬರೂ,
ಆದರೆ ಹಳೆ ನೆನಪಿನ ಕಾರವಾಸದಲಿ ಈಗಲೂ,
ಮುಖಾಮುಖಿ ಅದಾಗ ಅದೇಕೋ ಸಂಕೋಚ ಇಬ್ಬರಲ್ಲಿಯೂ,
ಆದರೆ ಇಬ್ಬರ ಕಣ್ಣಿನ ಹೊಳಪು ನುಡಿಯುತ್ತದೆ ಎಲ್ಲವೂ,
-
ಇದೇ ನಮ್ಮ ವಿಧಿಯೆಂದು ಸಾಗುತ್ತಿದೆ ಬದುಕು,
ಆದರೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ,
ಸ್ವಲ್ಪ ಧೈರ್ಯ ಇರುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ,
ಇಂದು ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಈ ಅಳುಕು,
-
ನಮ್ಮ ಮಿಲನದ ಕೊನೆಯ ಸಂಜೆಯಿಂದ,
ಈ ಹೃದಯ ಎಂತೂ ಕಲ್ಲಾಗಿದೆ,
ಇನ್ನು ಯಾವುದೇ ಒಲವ ಕಂಪನ ಇದರಲ್ಲಿ ಉಳಿದಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ,
ಆದರೆ ಯಾಕೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚನೆ ಇದೆ,
-
ಬಹುಶ ಈ ಕಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬರೆದ ನಿನ್ನ ಹೆಸರು ಇನ್ನೂ ಅಳಿಸಿ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ,
ಸರಿ ಬಿಡು,
ಇರೋಣ ನಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ನಾವು,
ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷವಾಗಿರೋಣ,
-
ಮೊದಲ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆನಪನ್ನು ಸ್ಮೃತಿಯಿಂದ ಅಳಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದೆ,
ಪ್ರೇಮ ಪ್ರಣಯದ ಆ ನೆನಪನ್ನು ನಮ್ಮಲ್ಲಿಯೇ ಜೋಪಾನವಾಗಿಡೋಣ,
ಇನ್ನು ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯೆ ಒಂದು ಲಕ್ಷ್ಮಣ ರೇಖೆ ಎಳೆಯೋಣ,
ತನ್ನ ತನ್ನ ಹೊಸ ಸಂಸಾರದ ಜವಾಬ್ಧಾರಿ ವಹಿಸೋಣ.
by ಹರೀಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ,ಶಿರ್ವ
No comments:
Post a Comment