ಹಿಜಡಾ- ೩

ಹಿಜಡಾ- ೩

--------

"ಹೇ ಮೋಹನ" ಜೋನಮ್ಮನ ಜೋರಾಗಿ ಕಿರುಚುವ ಸ್ವರ ಕೇಳಿ ಸಂಗಮ್ಮ ಭೂತಕಾಲದಿಂದ ವರ್ತಮಾನ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಮರಳಿ ಬಂದಳು, ಸಂಗಮ್ಮನ ಕರೆ ಕೇಳಿ ಬಂದ ಜೋನಮ್ಮ ಹಾಗು ಬಾನಮ್ಮ ಅಲ್ಲೇ ಬಾಗಿಲ ಹಿಂದೆ ಮೋಹನ ಹಾಗು ಸಂಗಮ್ಮನ ನಡು ನಡೆದ ಎಲ್ಲ ಸಂಭಾಷಣೆ ಕೇಳಿ ತಡೆಯಲಾರದೆ ಒಳಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು.

"ಹೇ ಮೋಹನ, ಏನಾಯಿತೇ ನಿನಗೆ, ನೀನು ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ನಮ್ಮಿಂದ ದೂರವಾಗುವೇಯಾ, ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಮರೆತು ಬಿಡುವೇಯಾ?" ಎಂದು ಜೋನಮ್ಮ ಮೋಹನನ ಶರ್ಟ್ ಹಿಡಿದು ಜೋರಾಗಿ ಅತ್ತು ಬಿಟ್ಟಳು.

ಬಾನಮ್ಮ ಮೋಹನನಿಗೆ "ಅಯ್ಯೋ ಮೋಹನ, ಸ್ವಲ್ಪದರೂ ಯೋಚಿಸು ಮೋಹನ, ಇಂತಹದೆಲ್ಲ ನಿರ್ಣಯ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಡ, ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ನಮ್ಮನ್ನು ದೂರ ಮಾಡಬೇಡ."

"ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಾದರೂ ಏನಿದೆ ಬಾನಮ್ಮ, ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ, ಅವಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟರೆ ನನ್ನ ಬದುಕು ಹಾಳಾಗಬಹುದು" ಎಂದು ಮೆಲ್ಲನೆ ನುಡಿದ.

ಮೌನ ಕುಳಿತ ಸಂಗಮ್ಮ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ "ಆಯಿತು ಮೋಹನ, ಹೋಗು ನಿನ್ನ ಇಷ್ಟ ಪ್ರಕಾರ ಮದುವೆಯಾಗು, ಹೋಗು ನಿನ್ನ ಬದುಕು ಇದರಿಂದಲೇ ಸುಗಮವಾಗುತ್ತದೆ ಅಂದರೆ ನನಗೇನು ಅಡ್ಡಿ ಇಲ್ಲ."

"ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ನಿಮಗೆಲ್ಲ ಬೇಸರ......"

ಅವನ ಮಾತನ್ನು ಕಡಿದು ಸಂಗಮ್ಮ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ "ಹೊರಡು ಇನ್ನು, ನಿನಗೆ ಲೇಟ್ ಆಗಬಹುದು."

ಜೋನಮ್ಮ ಮತ್ತು ಬಾನಮ್ಮ ಸಂಗಮ್ಮನನ್ನು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಸಂಗಮ್ಮನ  ಈ ವಿಚಿತ್ರ ವ್ಯವಹಾರ ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಅವಿವೇಕಿ ಮೋಹನ ನಡೆದೇ ಬಿಟ್ಟ.

ಅವನು ಹೋದ ನಂತರ ಕೆಲವು ಕ್ಷಣ ಅಲ್ಲಿ ಮೌನ ಆವರಿಸಿತು.

"ಇದೇನು ಸಂಗಮ್ಮ, ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ವರ್ತಿಸಿದ್ದೆ? ನಮಗೇನು ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ, ಎಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಸಾಕಿ ಇಂದು ಅವನು ಒಂದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅವನು ನಮ್ಮನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದನಲ್ಲವೇ, ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಏನು ಕೊರತೆ ಇತ್ತು ಸಂಗಮ್ಮ?" ಜೋನಮ್ಮನ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಕಣ್ಣೀರು ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು.

"ನನಗೆ ಇಂತಹದೆಲ್ಲ ನಡೆಯಬಹುದೆಂದು ಮೊದಲೇ ಅರಿವಿತ್ತು ಜೋನಮ್ಮ, ನಾವೆಲ್ಲಾ ತ್ಯಜಿಸಲು ಹುಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ ಜೋನಮ್ಮ, ಮೊದಲು ಮನೆಯಿಂದ ತ್ಯಜಿಸಲಾದೆವು ನಂತರ ಈ ಕ್ರೂರಿ ಸಮಾಜ ನಮ್ಮನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿತು, ಇಂದು ಮುದ್ದಾಗಿ ಸಾಕಿದ ನಮ್ಮ ಮಗನೆ ನಮ್ಮನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದ, ನಾವು ಹಿಜಡಾ ಜೋನಮ್ಮ, ಹಿಜಡಾ ನಾವು" ಎಂದು ಜೋರಾಗಿ ಅತ್ತಳು ಸಂಗಮ್ಮ.

ಬಾನಮ್ಮ ಜೋನಮ್ಮ ಮತ್ತು ಸಂಗಮ್ಮನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಅಳಲಾರಂಭಿಸಿದಳು.

(ಮುಂದುವರಿಯುವುದು)

by ಹರೀಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ, ಶಿರ್ವ